ADH'nin Yapısı ve Sentezi ve Copeptin

ADH, bir nonapeptittir, yani dokuz amino asit içerir. Arginin 8. pozisyonda bulunduğundan, ADH'ye arginin vazopressin (AVP) de denir. Klinik pratikte, AVP ve ADH terimleri eş anlamlı olarak kullanılır. Sistein hem birinci hem de altıncı pozisyonlarda bulunur; bu iki amino asit bir disülfit köprüsü oluşturur. Bu disülfit köprüsünün çıkarılması, ADH'nin biyolojik aktivitesini tahrip eder. 8. pozisyondaki arginin için lisinin ikame edilmesi, domuzlarda bulunan lisin vasopresini verir.

ADH, hipotalamusun supraoptik ve paraventriküler çekirdekleri tarafından sentezlenir. Başlangıçta preprohormon adı verilen bir öncü protein olarak sentezlenir. Bu preprohormon bir sinyal peptidi, vasopressin, neurophysin II ve copeptin içerir. Daha sonra, sinyal peptidi çıkarılarak prohormona dönüştürülür. Bu prohormon üç bileşenden oluşur: vazopressin, neurophysin II ve copeptin. Prohormon, hipotalamik çekirdeklerin hücre gövdeleri içindeki salgı veziküllerinde paketlenir. Prohormonu içeren salgı vezikülleri, arka hipofiz bezine hipotalamik nörohipofizeal kanal yoluyla taşınır. Bu nakil sırasında, prohormon ADH, nörofizin II ve copeptin oluşturmak için ayrılır. Nörofizin II, hipotalamustan arka hipofiz bezine kadar vazopressin taşıyıcı proteini görevi görür.

ADH, kalsiyum bağımlı ekzositoz ile uyarılmaya yanıt olarak arka hipofiz bezinden salınır. ADH'nin yarı ömrü 10-25 dakikadır ve karaciğer ve böbrek tarafından parçalanır. Plazmada, vazopressinaz adı verilen spesifik bir enzim tarafından temizlenir. 

ADH Salınımının Kontrolü

ADH salınımı için ana fizyolojik uyarıcı plazma ozmolalitesidir. Plazma osmolalitesindeki bir artış ADH salımını uyarırken, bir azalma ADH salımını inhibe eder. Plazma osmolalitesinin 280 mOsm / kg H₂0'dan daha az olduğu durumlarda, ADH'nin plazma seviyelerinin tespit edilemez olduğu gösterilmiştir. Tersine, plazma osmolalitesi 295 mOsm / kg H₂0'dan büyük olduğunda, ADH'nin plazma seviyeleri büyük ölçüde artar. Plazmada ozmolalitede% 1-2'lik bir artış, daha sonra ADH'nin sentezlenmesine ve dolaşıma salınmasına neden olan osmorekeptör hücrelerin büzülmesine neden olur. Osmolalitede bir azalma, osmorekeptör hücrelerin şişmesine ve nihai olarak ADH salımının inhibe edilmesine neden olur. Ozmotik uyarıcının yanı sıra, diğer bazı ozmotik olmayan faktörlerin ADH salımını etkilediği gösterilmiştir. (Tablo).

Etkileri

ADH böbreklerde şu eylemleri yapar:

1.    Temel hücrelerde, kortikal ve medüller toplama kanallarındaki su geçirgenliğini arttırır ve idrar konsantrasyonunda ve dilüsyonda önemli rol oynar.

2.    Terminal iç medüller toplama kanalında üre taşınımını arttırır ve böylece idrar konsantrasyon işleminde üre geri dönüşümüne katılır.

3.    Na / K / Cl cotransporter'ı aktive eder ve Henle’in döngüsünün medüller kalın kolundaki NaCl emilimini arttırır.

4.    Kortikal toplama kanalında NaCl taşınmasını ve ENaC yoluyla Na taşınmasını uyarır.

Copeptin

Copeptin, ADH ile serbest bırakılır. 39 amino asitli bir glikopeptiddir (molekül ağırlığı 5 kDa). ADH'nin vekil biyobelirteçleri olarak nitelendirildiği 2006 yılına kadar ihmal edilmektedir. ADH ve copeptin düzeyleri arasında doğrusal bir ilişki gösterilmiştir. Genellikle düşük serum konsantrasyonları, oda sıcaklığında kararsızlık ve diğer teknik problemler nedeniyle DEH seviyelerini ölçmek zordur. Bu nedenle serum ADH düzeyleri rutin olarak mevcut değildir. Copeptin deneyi ticari olarak temin edilemese de, ölçümleri daha az hantal görünmektedir. ADH'ye benzer şekilde, copeptin seviyeleri, hipoosmolalite tarafından baskılanır ve sağlıklı bireylerde hiperosmolalite koşullarında yükselir. Ayrıca, copeptin seviyeleri ile osmolalite arasındaki yakın ilişki, 282 mOsm / kg H20'luk bir osmolalite eşiği ile gösterilmiştir. Stres, copeptin seviyesini arttırır. Birkaç çalışma, serum copeptin seviyelerinin hiponatremi ve poliüreik sendromların değerlendirilmesinde yardımcı olduğunu göstermiştir.