KLİNDAMİSİN

Türev, Kimya ve Hazırlıklar

Lincomycin 1962'de Lincoln, Nebraska yakınlarındaki topraktan elde edilen bir organizma Streptomyces lincolnensis'den izole edildi. Biyolojik özelliklerinin birçoğu eritromisin ile benzerdir, ancak bir amino şekere bağlı bir amino asitten oluşan kimyasal olarak ilgisizdir (Şekil 29-5). Kimyasal modifikasyon, oral uygulamadan sonra artan antibakteriyel potens ve absorpsiyon ile klindamisin sağladı. Klindamisin üzerinde lincomycin için terapötik avantajlar olmadığından, buradaki tartışma, her ikisi de hala farmasötik olarak pazarlanmakla birlikte, bu konuya yoğunlaşmaktadır. Her ikisi de, tuz olarak temin edildiğinde kolayca suda çözünür zayıf bazlardır.

Lincomycin (Lincocin) Amerika Birleşik Devletleri'nde parenteral kullanım için solüsyondaki (300 mg / mL) hidroklorür tuzu olarak mevcuttur. Klindamisin, pediatrik süspansiyon (75 mg / 5 mL) için bir toz olarak 75-, 150- ve 300-mg kapsüllerde ve avuç içi esterde bazın hidroklorür tuzu olarak hazırlanır. IM kullanımı (150 mg / mL) ve IV kullanımı (150 mg / mL, 300 mg / mL, 600 mg / mL, 900 mg / mL) için fosfat ester olarak sağlanır. Ayrıca, akne vulgarisin tedavisi için ve topikal çözelti, jel, losyon, köpük ve vajina kreminde% 2'lik bir konsantrasyonda ve bakteriyel vajinozis tedavisi için vajinal bir fitil olarak da mevcuttur.

Hareket mekanizması

Linkoamid antibiyotikler, duyarlı organizmalarda, makrolidler ve kloramfenikol için olanlarla aynı veya çakışan 50S ribozomal bağlanma bölgelerine sahiptir ve bunlar, bağlanma için bu ilaçlarla rekabet edebilir. Protein sentezi esasen erken zincir uzamasında, muhtemelen P (peptidil donör) sitenin bloke edilmesiyle, transpeptidasyon reaksiyonuna müdahale ederek inhibe edilir. Makrolidler gibi, linkoamid antibiyotikler de peptidil tRNA'nın ribozomlardan ayrılmasını uyarır.

Direnç Mekanizmaları

Linkoamid antibiyotiklere karşı birçok direnç mekanizması vardır.

Birincisi ve en önemlisi, makrolid bölümünde tartışılan adenin metilasyonu ile 50S ribozomal alt biriminin 23S ribozomal RNA'sındaki değişikliktir. Genellikle plazmid aracılıdır ve bazı S. aureus, S. pyogenes ve B. fragilis suşlarının klindamisine gösterdiği MLSB direnç tipini sağlar. S. aureus'taki bu tip direnç ermA tarafından kodlanır veya ermC genleri ve makrolit ile indüklenebilir çeşitlilik, eritromisin diskine bakan tarafta klindamisin diski çevresindeki inhibisyon bölgesinin körleştirildiği bir çift disk difüzyon testi olan bir pozitif eritromisin-klindamisin "D testi" ile karakterize edilir. Stafilokoklarda MLSB direnç mekanizması, suş ermC genine kıyasla ermA genine sahip olduğunda klindamisin direncini daha sık gösterir. S. aureus'taki bu tip bir dirençle, in vitro veya in vivo olarak klindamisin'e maruziyet (in vitro veya in vivo), özellikle organizma yüksek inokülumda olduğunda, önceden var olan kurucu erm mutantlarının seçimine bağlı olarak klindamisin direncine yol açabilir. İkincisi, bakteriyel ribozomal RNA'daki mutasyonlar, bazı Mycobacterium smegmatis suşlarında gösterildiği gibi klindamisine direnç kazandırabilir. Üçüncü olarak, reseptör bölgesinin özellikle 50S ribozomal proteinlerindeki değişiklik, eritromisine ve sıklıkla linkoamidlere karşı direnç kazandırır; Bu mekanizma daha önce eritromisin için tartışılmıştır. Dördüncüsü, lincomycin ve klindamisin inaktivasyonu ile birkaç stafilokok suşunun (S. aureus dahil) ve Bacteroides spp. klindamisin 4 pozisyonunda hidroksil grubunun nükleotidlenmesini katalize eden bir plazmid aracılı 3-lincomycin 4-klindamisin 0-nükleotidiltransferaz ihtiva eder. Linkoamidlerin bu adilasyonu, lincomycin'e karşı yüksek düzeyde direnç ile ilişkilidir, ancak klindamisin direnci rutin yöntemler ile saptanamayabilir.

Klindamisinin adilasyonu bozulmuş bakterisit aktivitesi ve yüksek inokulum seviyelerinde azalmış aktivite ile ilişkilidir. İnaktive edici enzimler için kodlayan plazmid aracılı genlerin linA ve linAy'nin nükleotit sekansları belirlendi. Streptococcus agalactiae'nin bir suşunda, benzer fakat aynı olmayan bir mekanizma, lincomycin ve klindamisin adenilleri olan ancak in vitro rezistansı sadece birinciye veren bir suşta bulunmuştur.

Son olarak Enterobacteriaceae, Pseudomonas spp. Ve Acinetobacter spp. hücresel dış zarın ilaca zayıf geçirgenliği nedeniyle görünüşe bağlı olarak klindamisine karşı dirençlidir.

Antimikrobiyal etkinlik

Klindamisine karşı in vitro duyarlılıklar Tablo 29-5'te verilmiştir. Klindamisin, lincomycin'den daha güçlüdür ancak suşlar her ikisine de duyarlı olduğunda, stafilokok, pnömokok, S. pyogenes ve viridans grubunun streptokoklarına karşı eritromisin potansiyeline benzerdir. Bununla birlikte, eritromisin Enterococcus, H. influenzae ve N. meningitidis'e karşı en azından orta derecede aktivite gösterse de, klindamisin klinik olarak elde edilebilir konsantrasyonlarda bu organizmalara karşı genellikle etkisizdir. Buna karşılık, klindamisin, klinik olarak önemli anaerobik bakterilere, özellikle de B. fragilis'e karşı eritromisin'den çok daha büyük aktivite gösterir.

Klindamisin, B. fragilis'e karşı mevcut en aktif antibiyotiklerden biridir; Bununla birlikte, direnç şu anda oldukça yüksektir (≈% 30 ila% 60). Daha güvenilir bir şekilde aktif olan diğer maddelerle (metronidazol, piperacillin-tazobaktam ve karbapenemler), anaerobik enfeksiyon için klindamisin ile ampirik tedaviye dikkatle başlanmalıdır. Anaeroblara karşı klindamisin direnci, hastaneler ve coğrafi bölgeler arasında önemli farklılıklar gösterebilir. Anaeroblar tarafından klindamisine direnç ayrıca C. perfringens,% 8 peptostreptococci,% 9 Fusobacterium türü ve% 11 ila% 31 Prevotella suşları dışında% 10 ila% 20 clostridial tür içerir. 

Tüm Enterobacteriaceae klindamisine dirençlidir.

Klindamisin, pnömokoklara ve grup A streptokoklarına karşı yüksek aktivite sağlar; Bununla birlikte, Eritromisin altında daha önce tartışıldığı gibi, klindamisine ve eritromisine direnç gösteren klinik izolatlar, farklı alanlardan giderek daha fazla bildirilmiştir. S. pneumoniae'nin Houston'daki enfekte çocukların orta kulaklarından ve nazal sinüslerinden izole edilen izolatlarının bir araştırması, ara ürün olarak veya yüksek derecede dirençli olan penisiline in vitro duyarlılık gösteren suşların% 90'ından fazlasının klindamisine duyarlı olduğunu göstermiştir. Daha yeni bir çalışmada, 1994'ten 1999'a kadar toplanan eritromisine dirençli S. pneumoniae izolatlarının% 70'i klindamisine karşı duyarlı olmuştur. Amerika Birleşik Devletleri'nde, 1990'larda izole edilen makroliditöre ait S. pneumoniae ve S. pyogenes suşları üzerinde yapılan araştırmaların çoğu, onları klindamisine karşı çapraz direnç göstermeyen M fenotipinde bulundu; bununla birlikte, 2002-2003 yıllarında Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 45 tıp merkezinden izole edilen 1885 klinik S. pyogen suşunun bir araştırması, neredeyse% 7'sinin makrolid dirençli olduğunu ve% 0,5'inin klindamisine dirençli olduğunu ve% 56'sının makrolid dirençli olduğunu göstermiştir. MLSB fenotipini gösteren ve% 44 M fenotipine sahip suşlar. Direnç MLSB ile indüklenebilir fenotipe sahip olduğunda başlangıçta klindamisin duyarlılık gösteren, makrolid dirençli S. pyogenes klindamisin tedavisi sırasında direnç ortaya çıkması beklenebilir. Bu nedenle D testinin klindamisin duyarlılığını belirlemek için makrolid dirençli S. pyogenes üzerinde yapılması önerilmektedir. İtalya'dan bir grup A streptokokal klinik suşunu içeren bir çalışmada, 1993'ten itibaren 303 izolatın% 5'i ve 1995'ten 799 izolatının yaklaşık% 17'si klindamisine dirençliydi.

Klindamisin metisiline duyarlı S. aureus'a karşı ancak metisiline dirençli daha az sayıda suşa karşı önemli bir aktiviteye sahip olmaya devam etmektedir. S. aureus'un lincomycin ve klindamisin arasındaki çapraz direnci tamamlanmıştır. İn vitro olarak klindamisin ve eritromisin MİK'leri, her iki maddeye de duyarlı olan S. aureus suşları için genellikle benzerdir; bununla birlikte, direnç, her iki ilacın subinhibitör konsantrasyonlarının varlığında, seri alt kültür ile in vitro olarak seçilebilir ve klindamisin için yavaş ve eritromisin için daha hızlı olarak ortaya çıkar. Buna karşılık, klindamisine karşı hassas olan ve eritromisine dirençli olan suşlar, klindamisin üzerinde seri alt kültür ile klindamisin direnci için hızla seçilebilir. Bu in vitro gözlemlerle tutarlı olarak, klindamisine dirençli S. aureus'un ortaya çıkması, klindamisin ile tedavi edilen hastalarda, özellikle de organizmaların tedavi başlangıcında eritromisin direncini gösterdiği zaman ortaya çıkmıştır. İndüklenebilir MLSB direnç mekanizmasına sahip olan bakteriyel suşlar, laboratuarda, daha önce tartışılan D testi ile sıklıkla tespit edilebilir. Bakteriyel suş gösterdiğinde S aureus veya S pyogenes enfeksiyonlarının tedavisi için klindamisin tedavisi düşünüldüğünde bu test yapılmalıdır. makrolid direnci.

Pozitif D testi, eğer tedavide kullanılıyorsa sıklıkla klindamisine direnç ortaya çıkacağını gösterir. 2003-2004 yıllarında izole edilen S. aureus'un nazal suşlannın bir araştırması, 237'de metisiline duyarlı,% 2'sinin sadece bir kurucu MLSB fenotipi ile klindamisine dirençli olduğunu ve% 22,4'ünün hem indüklenebilir hem de konstitütif MLSB fenotipini içerdiğinde dirençli olduğunu göstermiştir. suşlar. Aynı çalışmada, metisiline dirençli olan 134 suşun% 33,6'sı sadece bir kurucu MLSB fenotipi ile klindamisine dirençliydi ve% 62,4'ü hem indüklenebilir hem de konstitütif MLSB fenotip suşları içerdiğinde dirençliydi. Metisiline dirençli S. aureus suşları toplumla ilişkili (CA) çeşitliliğe sahip olduğunda, klindamisin direnci hastane ile ilişkili metisiline dirençli suşlardan daha az yaygındır; bununla birlikte, çoğu MLSB indüklenebilir fenotipine dirençli olan klindamisine dirençli CA suşlarının oranı artmaktadır. Lincomycin ve klindamisinin antibakteriyel aktivitesi, sınırlı in vitro çalışmalarda, Spneumoniae, Spyogenes ve Saureus için bakterisidal olarak gösterilmiştir. Öldürme aktivitesi eritromisin ile benzerdir ve bu nedenle muhtemelen konsantrasyon, bakteriyel türler ve inokulum ile değişir. Saureus için penisilinlerden daha yavaş bakterisiddir ve B. fragilis için tutarsız bir şekilde bakterisittir. İn vitro çalışmalar, klindamisinin bazı S. aureus hücre dışı toksin proteinlerinin üretimini baskılayabildiğini göstermiştir. Klindamisin, enfekte insan fibroblastlarında T. gondii'ye karşı önemli in vitro aktiviteye sahiptir. Klindamisin ve üç ana metaboliti P. falciparum'a karşı inhibitördür.

Klinik Farmakoloji

Klindamisin oral yoldan verilmesinden sonra elde edilen tepe serum seviyeleri, daha önce meydana gelir ve en az iki kez lincomycin kadar yüksektir. Klindamisin emilimi yaklaşık% 90'dır ve yemek yemi ile hafifçe geciktirilirken, lincomycin miktarı önemli ölçüde azalır. Yetişkinlerde tek doz 150 ve 300 mg'lık dozlardan sonra klindamisinin ortalama tepe serum konsantrasyonları 1 saatte meydana gelir ve sırasıyla 2.5 ve 3.6 µg / mL'dir; 6 saatte, sırasıyla 0.7 ve 1.1 mikrogram / mL'dir. Oral kullanım için süspansiyon içinde klindamisin palmitat ve parenteral kullanım için klindamisin fosfat, inaktif ester olarak absorbe edilir ve kanda aktif tabana hızlı bir şekilde hidrolize edilir. IM uygulamasından sonra, az ağrıya neden olur, ortalama tepe serum seviyeleri 3 saatte ulaşır ve 600 mg'lık bir dozdan sonra yaklaşık 6 μg / mL ve 600 mg'lık bir dozdan sonra 9 µg / mL'dir; 12 saat sonra, sırasıyla 0.7 ve 0.9 mikrogram / mL'dir. Yetişkin sağlıklı gönüllülerde, 20 ila 45 dakikalık intravenöz infüzyonların hemen ardından 600, 900 veya 1200 mg klindamisin fosfat, sırasıyla serum baz düzeyleri 10, 11 ve 14 μg / mL'dir. Tedavi altındaki enfekte hastalarda intravenöz infüzyon sonrası daha yüksek seviyeler bildirilmiştir. Her 8 saatte bir 900 mg veya 6 saatte bir 600 mg kullanılarak IV klindamisin doz rejimleri kabul edilebilir olarak kabul edilir. 

Sınırlı çalışmalar, klindamisin serebrospinal sıvıya, menenjitle bile klinik olarak önemsiz giriş dışında, çoğu dokunun linkokamidlerle iyi penetrasyon gösterdiğini göstermiştir. Kemik ile karşılaştırıldığında serumdaki konsantrasyon özellikle yüksektir. Gebe kadınlara uygulanan klindamisin, plasenta bariyerini kolayca geçirir ve fetal kan ve dokulara girer. Klindamisin aktif olarak polimorfonükleer lökositler ve makrofajlara aktarılır ve deneysel apselerde tepe serum seviyeleri ile karşılaştırıldığında nispeten yüksek konsantrasyonlarda bulunur. Klindamisin normal yarı ömrü 2,4 saattir. Çoğu

emilen ilaç, muhtemelen karaciğer tarafından, N-demetil-klindamisin (ana bileşikten daha aktif) ve safra ve idrarda saptanan ancak daha az aktif olan klindamisin sülfoksiti (daha az aktif) içeren değişken antibakteriyel aktiviteye sahip ürünlere metabolize edilir. serum.

Yüksek biyoaktivite, çoğunlukla N-demetil metabolit olarak safrada bulunur; Bu, küçük bir atılım yolunu temsil eder ve parenteral uygulamadan sonra dışkıda tahlil edilen aktiviteyi açıklar. Dışkıda klindamisin aktivitesi, 48 saatlik parenteral uygulamanın ardından en az 5 gün boyunca devam eder ve 14 güne kadar devam eden kolondaki hassas bakterilerin popülasyonunda büyük bir azalma ile ilişkilidir. Safra kanalında klindamisin konsantrasyonu, belirgin safra kanalı tıkandığında belirgin şekilde azalır veya yoktur. Aynı zamanda çoğunlukla N-dietil formunda bulunan yüksek klindamisin biyoaktivitesi, idrarda bulunur ve tek bir dozdan sonra 4 güne kadar devam eder, bu da dokulardan yavaş salınımı gösterir. Metabolitlerin değişken aktivitesi ve idrarda bilinmeyen oranları nedeniyle idrarda atılan absorblanan klindamisin oranına ilişkin doğru veriler mevcut değildir.

Klindamisinin yarılanma ömrü şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda 2,4 ila 6 saat arasında artmıştır ve parenteral uygulamadan sonra tepe kan düzeyleri sağlıklı kişilerde yaklaşık iki katıdır. Her ne olursa olsun, bu tür hastalarda parenteral dozlar yarıya indirilmelidir. Ağır karaciğer hastalığı olan hastalarda serumda klindamisin aktivitesinin bazı uzaması dikkat çekmektedir. Bir hasta, eşlik eden ağır böbrek ve karaciğer hastalığını sergilediğinde, takdir edilebilir doz modifikasyonu yapılmalıdır. Hemodiyaliz ne de periton diyalizi önemli miktarda klindamisin çıkarır.

Ters tepkiler

2004-2006 yıllarında CDC acil servislerin (ED) ziyaretlerinden antibiyotikle ilişkili advers olaylar için yapılan bir raporda, klindamisin kullanımı ile ilişkili olanlar, 10.000 ayakta tedavi ziyareti başına 18,5 ED ziyareti ile en yüksekler arasındaydı. Alerjik reaksiyonlar çeşitli döküntüleri, ateşi ve nadir görülen eritema multiforme ve anafilaksi vakalarını içerir. Diyare, hastaların% 20 kadarında görülür ve oral uygulama ile daha yaygındır. Bununla birlikte, lincomycin ve klindamisinin, kullanımlarını önemli ölçüde sınırlandıran başlıca toksisitesi, C. difficile tarafından salgılanan toksinlerin neden olduğu psödomembranöz kolitin bu antibiyotiklerin varlığında aşırı çoğalmasıdır. Bu enfeksiyonun ilk raporlarında, klindamisin ile tedavi edilen hastaların% 0,01 ila% 10'unda görülmüştür. Sendrom, diğer antibiyotiklerin uygulanmasıyla veya zaman zaman yeni antibiyotik kullanımı olmadan ortaya çıkabilir ve daha sık ve şiddetli hale gelir. Klindamisin dışındaki, özellikle sefalosporinler ve florokinolonlar dışında, normal intestinal mikrobiyotayı dengelemek ve böylece C. difficile'nin aşırı büyümesine izin vermek için klindamisine göre daha az kuvvete sahip olanlar, şu anda enfeksiyonun indükleyicileri olarak daha sık hale gelmiştir. Klindamisin daha sık kullanılır. Bakteriyel vajinozis nedeniyle tedavi edilen bir hastada klindamisin vajinal kremin kullanımından sonra cdifficile enfeksiyonu bildirilmiştir.

Karaciğer anormalliğinin diğer kanıtlarıyla ilişkili olmayan transaminaz düzeylerinin küçük, tersine çevrilebilir yüksekliği, özellikle parenteral yolla klindamisin alan hastalarda yaygın olarak gözlemlenmiştir. Bunların bazıları spesifik enzimatik ölçümlerden ziyade kolorimetrik ile ilişkili yanlış pozitif reaksiyonlar olabilir. Bununla birlikte, hepatoselüler hasarla ilişkili sarılık da dahil olmak üzere nadir görülen hepatotoksisite vakaları gözlemlenmiştir. Geri dönüşümlü nötropeni, trombositopeni ve lincomisin veya klindamisin tedavisiyle ilişkili agranülositozun izole vakaları bildirilmiştir; Antibiyotik tedavisiyle ilişkisi belirsizdi.

Hipotansiyon ve elektrokardiyografik değişiklikler zaman zaman bildirilmiştir, kardiyopulmoner arrest nadiren, büyük intravenöz dozlarda lincomycin verildiğinde nadiren ortaya çıkmıştır. Bu etkiler klindamisin ile bildirilmemiştir. Bu ilaçlarla lokal irritatif reaksiyonlar nadirdir. Kas içi veya intravenöz uygulama genellikle iyi tolere edilir.

İlaç etkileşimleri

Klindamisin nöromüsküler iletimi engelleyebilir ve diğer bloke edici ajanların etkisini artırabilir. Klindamisin, siklosporinin etkisini azaltabilir. Çözelti içindeki klindamisin fosfat, ampisilin, difenilhidantoin, barbitüratlar, aminofilin, kalsiyum glukonat ve magnezyum sülfat ile fiziksel olarak uyumsuzdur.

Klindamisin Kullanımları

Lincomycin ile karşılaştırıldığında, klindamisin daha yüksek aktivite ve emilim özellikleri, toksisite potansiyeli olmadan, bu antibiyotiklerin kullanımı için tüm endikasyonlarda klindamisini desteklemektedir. Linkoamidler, genellikle iyi etki ile çeşitli enfeksiyonlarda kullanılmıştır; Bununla birlikte, psödomembranöz kolit ile ciddi veya hatta ölümcül toksisite potansiyeli ve daha güvenli alternatif antibiyotiklerin kullanılabilirliğinin takdir edilmesi, şimdi klindamisin kullanımını alternatif bir seçenek antibiyotik olarak birkaç endikasyonla sınırlandırmalıdır. Klindamisin, merkezi sinir sisteminin dışında olan ve B. fragilis veya diğer penisiline dirençli anaerobik bakterileri de içeren enfeksiyonların tedavisi için alternatif bir seçenektir. Bunlar özellikle polimikrobiyal karın içi veya jinekolojik pelvik enfeksiyonları içerir. Barsak hasarının veya perforasyonun olduğu vakalarda olduğu gibi, doku hasarına bağlı fekal floranın dökülmesinin olduğu durumlarda, klindamisin yararlı olabilir. Bu durumlarda, deney hayvan modelleri ve enfeksiyonlu hastalar üzerinde yapılan çalışmalar, klindamisinin fekal organizmaları, özellikle de B. fragilis'i içeren apse oluşumu olasılığını azalttığını göstermektedir. Bu koşullarda, klindamisin, bir üçüncü kuşak sefalosporin veya aztreonam ile birlikte, bir Enterobacteriaceae'ye karşı ek aktivite gerektiğinden, bir aminoglikozit ile birlikte uygulanır. Bir çalışmada, klindamisinin fekal abse oluşumundan veya penisilin, sefalotin veya aminoglikozidlerinkinden daha yüksek başka enfeksiyonlardan kaynaklanan morbiditeyi önlemede veya iyileştirmede yararlı etkisi bulunmuştur.

Bununla birlikte, karın içi veya pelvik sepsis için karşılaştırmalı tedavi denemelerinde klindamisin, sefoksitin, metronidazol, imipenem, meropenem, tikarsilin-klavulanik asit ve kloramfenikol benzer etkinlik göstermiştir. Bfragilis grubu tarafından klindamisine karşı direncin artmış olduğu bildirilmiş olmasına rağmen, muhtemelen polimikrobiyal olan ve sıklıkla geniş spektrumlu rejimlerle tedavi edilen bu enfeksiyonların karmaşık doğasından dolayı tedavinin klinik başarısızlığı ile ilişkili iyi bir dokümantasyon bulunmamıştır. mekanik drenaj. Klindamisin, anaerobik bronkopulmoner enfeksiyonların tedavisinde penisilin G'ye göre biraz avantaj sağlayabilir ve ilaveten penisilin alerjisi olan hastalarda bir alternatif olabilir. Toplum kökenli cüruf akciğer apsesi olan 39 hastanın prospektif, randomize bir çalışmasında, klindamisin, ateş ve fetid balgamının eradikasyonu ve tedaviye “genel cevap” olana kadar, penisilinden daha etkili olmuştur.

Çalışmada az sayıda hasta vardı ve analizde bazı eksiklikler vardı; Bununla birlikte, bazı hastalar için klindamisin üstünlüğü gösterilmiştir ve anaerobik pulmoner enfeksiyonların% 15 ila% 25'inin Bfragilis, Bacteroides melaninogenicus, Prevotella ruminicola ve Bacteroides ureolyticus suşlarına dirençli olan β-laktamaz üreten suşları içerdiği gözlemleriyle ilgili olabilir. penisilin. Benzer bir başka çalışma da penisilin ile klindamisine göre daha yüksek bir başarısızlık oranı olduğunu ve penisilin dirençli anaeroblara bağladığını göstermiştir. Bu çalışma penisilin grubunda bazı hastaların tedavisini tamamlamak için penisilin oral tedavisinin kullanılmasıyla problemliydi. Bununla birlikte, özellikle ağır hasta hastalarda ve penisiline kötü yanıt verenlerde bu durumun tedavisi için klindamisin tercih edilebilir. Klindamisin, C perfringens enfeksiyonlarının tedavisinde penisiline alternatif olarak yararlıdır. Klindamisin, C. perfringens gazı kangreninin bir fare modelinde ve bu organizma tarafından üretilen alfa toksin aktivitesini baskılayan in vitro mortaliteyi azaltmada penisilinden daha etkili olmuştur.

Klindamisin bazen stafilokok enfeksiyonlarının tedavisinde, özellikle de metisiline dirençli bir suş için oral yoldan uygun olduğunda ve metisiline duyarlı bir suş için β-laktam allerjisi öyküsü olduğunda faydalı olabilir. Bununla birlikte, stafilokok için klindamisin ile beta laktamlarınkine kıyasla daha sınırlı bakterisit oranı, tedavi edilen hastalarda klindamisine dirençli suşların ortaya çıkması için gerçek potansiyel ve bazen C difficile kolitini indüklemek için klindamisinin esaslı etkisi dezavantajlardır.

Özellikle zaten eritromisin dirençli suşlar ile değil, özellikle tartışılan ve not edilen klindamisin direncinin ortaya çıkma problemi, özellikle endokardit olmak üzere, derin, yüksek bakteriyel-yoğunluklu stafilokokal enfeksiyonlar için tedavi olarak etkinliğini sınırlandırmaktadır. Bir suşun eritromisine dirençli olduğu zaman, daha önce tartışılan D testinin kullanılması, klindamisin direncinin ortaya çıkma olasılığını saptamak için önerilmektedir. Metisiline duyarlı suşlar için metisiline dirençli suşlar veya β-laktamlar için genel olarak vankomisin, daptomisin veya linezolid, stafilokok enfeksiyonlarının tedavisi için daha iyi seçimlerdir. Kemikte yüksek konsantrasyonlarda klindamisin elde edilmesine rağmen, osteomiyelit tedavisi için klindamisin bir avantajı oluşturulmamıştır.

Topikal klindamisin / benzoil peroksit jeli, akne vulgaris tedavisinde tek başına topikal klindamisine göre daha etkilidir. Bununla birlikte, topikal klindamisin kullanımı ile ilişkili psödomembranöz kolit bildirilmiştir. Bakteriyel vajinozis tedavisinde klindamisin vajinal kremi (% 2) etkinlikte ve oral metronidazole (her ikisi de 7 gün boyunca kullanılan) yan etki insidansında benzer görünmektedir. Klindamisin vajinal kremi ile ilişkili C difficile kolit olgusu bildirilmiştir. Bakteriyel vajinozis, preterm doğum için bir risk faktörüdür ve çalışmalar, gebelikte intravajinal klindamisin tedavisinin bakteriyel vajinozu eradike etmesine rağmen, muhtemelen intravajinal ilaçların endometriyal aktivitesinin olmaması nedeniyle preterm doğum riskini azaltmadığını göstermiştir. Birkaç çalışma, hamilelik sırasında preterm doğum riskini azaltmada oral klindamisin kullanımını değerlendirmiştir. İki çalışma tedaviden fayda görmedi. Bunun aksine, daha yeni bir çalışma, ikinci trimesterde anormal vajinal flora ve bakteriyel vajinozisli asemptomatik kadınlarda oral klindamisin (5 gün boyunca günde iki kez 300 mg) ile yapılan tedavinin geç erken doğum ve erken doğum oranını önemli ölçüde azalttığını göstermiştir. İkinci çalışmada, hastalar daha önce yapılan çalışmalardan daha uzun bir süre için hamilelikte ve oral klindamisin ile tedavi edildi. Gebelikte klindamisin kullanımı ile ilgili daha eski çalışmaların yorumlanması, hamile veya postpartum kadınlarda toplum kökenli, ciddi, hatta ölümcül C difficile kolitinin son raporlarıdır. Bunların çoğu, hepsine olmasa da, son zamanlardaki antibiyotikler de dahil olmak üzere, Bir vakada bakteriyel vajinozis tedavisi için oral klindamisin kullanımı. Klindamisin, deney hayvanlarının tedavisinde ve merkezi sinir sistemi toksoplazmozu olan hastaların tedavisinde pirimetamin ile birleştirildiğinde etkilidir. Randomize, kontrollü bir çalışma, AIDS hastalarında bu durum için pirimetamin-klindamisin tedavisinin, bir pirimetamin sülfonazin rejiminden nüksleri önlemede daha az etkili olduğunu bulmuştur. Primaquine ile kombinasyon halinde olan klindamisin, AIDS hastalarında hafif ve orta derecede şiddetli Pneumocystis jirovecii pnömonisinin tedavisi için etkili ve iyi tolere edilen bir rejimdir. Karşılaştırmalı bir çalışmada, bu kombinasyon, sulfametoksazol veya dapsonlu trimetoprim içeren trimetopriminkine benzer bir etkinlik göstermiştir. Gözlemsel çalışmalarda daha önce bildirilen ve kötü klinik yanıt nedeniyle en az 5 gün sonra diğer rejimlere geçen başlangıç ​​tedavi rejimlerine sahip olan Kopenhag, Londra ve Milano'dan Pneumocystis jirovecii pnömonili 82 AİDS olgusunun yakın tarihli bir analizi, Anahtarın primaquine ile klindamisine yapıldığı 22 hastada yanıt oranı% 73 idi ve trimetoprimülfonoksazol (% 68) ile kıyaslanabilirdi ve intravenöz pentamidin (% 44) için daha üstün idi.

Klindamisin, kinin ile kombinasyon halinde falciparum sıtma tedavisinde etkilidir. 4 gün boyunca kullanılan bu rejimin, şiddetli hastalığı olan Gabonese çocuklarında randomize bir çalışmada 7 gün boyunca tek başına kullanılan kinine üstün olduğu bulunmuştur. Aynı kombinasyonun babesyoz tedavisinde de yararlı olduğu bildirilmiştir. Komplikasyonsuz P falciparum sıtma ile 100 Gabon çocuklarının dahil olduğu Sahra altı Afrika'da yürütülen randomize, kontrollü bir çalışma, 3 günlük oral artesunate with clindamycin rejiminin son derece başarılı olduğunu ve en azından 3 günlük bir kinin ve klindamisin rejimi ile güvenirlik ve etkinliğin karşılaştırılabilceği gösterilmiştir. 

beta-laktamaz üreten S. aureus ya da Bacteroides türleri ve grup A streptokoklarının birlikte bulunması, penisilinin eradikasyonda başarısız olmasına neden olabilir ve bu da tekrarlayan tonsillite neden olur. Sınırlı kanıtlar, klindamisin kullanıldığında nüks oranlarının düşebileceğini düşündürmektedir.

Daha yakın tarihli bir çalışmada, aynı T protein tipine sahip organizmaların (bazılarında semptomlar ve işaretler de olduğu gibi) 10 gün boyunca fenoksimetil penisilin ile tedavi edilen organizmaların 10 gün süreyle tekrar tedaviye ayrılmasıyla grup A streptokokkal farenjiti olan hastalar fenoksimetil penisilin veya klindamisin. Grup A streptokoklar, klindamisin alan herhangi bir hastadan geri kazanılmadı, fakat aynı T tipi, penisilin ile yeniden tedavi edilenlerin% 64'ünden kültürlendi. Bununla birlikte, bu yaygın problem için yaygın olarak klindamisin kullanımı, önemli ölçüde C difficile koliti vakalarının yanı sıra grup A streptokoklarının klindamisine dirençli suşlarının seçimine yol açabilir. Penisilin, A grubu streptokok enfeksiyonlarının tedavisinde tercih edilen geleneksel ilaç olmasına rağmen, klindamisin, farelerdeki deneysel enfeksiyonların tedavisinden, halihazırda tartışılan veriler temelinde ciddi yumuşak doku enfeksiyonlarında potansiyel olarak daha etkili olarak kabul edilmelidir. Bu ajanın etkinliği, penisilin ile patojenlerin çeşitli virülans faktörlerinin in vitro üretimini azaltmada penisilin ile karşılaştırılmıştır. Bununla birlikte, klindamisin için böyle bir avantajı kanıtlamak için klinik çalışmalardan elde edilen hiçbir veri bulunmamaktadır ve bazı S pyogen suşlannın klindamisine dirençli olabileceğinden, ilacın yaşamı tehdit eden ampirik tedavi için penisilin ile kombinasyon halinde kullanılması gerektiği Grup Duyarlılık verileri mevcut olana kadar bir streptokok enfeksiyonu. Sınırlı in vitro veriler, klindamisine penisilin eklenmesinin, ikincisinin bakterisit etkilerini antagonize etmediğini göstermektedir. Yetişkinler için klindamisin dozu şantiye ve enfeksiyonun ciddiyetine ve hastanın durumuna bağlıdır. Oral dozlar genellikle her 6 saatte bir 150 ila 450 mg arasındadır ve her 6 ila 12 saat arasında bir miktarda verilen parenteral dozlar, genellikle daha yüksek olmak üzere, genellikle 600 ila 2700 mg / gün'dür.